جنگ جهانی دوم رو به پایان بود که به یکباره نیروهای متفقین شهر تاریخی درسدن، در شرق آلمان را بمباران کردند و ده‌ها هزار نفر را به کشتن دادند. این جنایت نزدیک به ۴۰ کیلومتر مربع از مرکز شهر را سوزاند و طوفانی آتشین به پا کرد. امروز با گذشت هفتاد سال از پایان جنگ جهانی دوم، همچنان خاطرات آن سال‌ها به‌ویژه برای بازماندگان یکی از بزرگترین جنگ های قرن بیستم دردآور است. یکی از وقایعی که دز این جنگ به سیاهی در تاریخ ماندگار شده، بمباران درسدن است.
درسدن مرکز ایالت زاکسن در کشور آلمان، در نزدیکی مرز جمهوری چک قرار گرفته است. شهری که در جنگ جهانی دوم نابود شد! قبل از جنگ جهانی دوم ، این شهر «فلورانس البه» نامیده می شد و به دلیل معماری و موزه‌های منحصربه‌فردش به عنوان یکی از زیباترین شهرهای جهان شناخته می‌شد. درسدن، شهری بود که سهمش از جنگ هیتلر نسبت به دیگر شهرهای آلمانی حداقل مقدار ممکن بود.
مسئله‌ی بمباران کردن این شهر برای همه بحث‌برانگیز بود چرا که درسدن نه برای پیشرفت جنگ آلمان مهم بود و نه مرکز صنعتی مهمی محسوب می‌شد و نه حتی قبل از این حمله هوایی وحشیانه به متفقین حمله کرده بود! اما متفقین در عرض ۲ روز از این شهر یک ویرانه ساختند و حدود ۱۳۵ هزار نفر را به کشتن دادند.
بمباران درسدن
درست زمانی که آلمان در بدترین وضعیت جنگی خود در جنگ جهانی دوم بود به طوریکه در غرب، نیروهای آلمانی (۱۸۸۹-۱۹۴۵) ناامیدانه در جنگل آردنس بلژیک، علیه متفقین با شکست کامل روبرو شدند. در شرق، ارتش سرخ در فاصله‌ی کمتر از ۵۰ مایلی برلین بود. از طرفی نیروی هوایی مغرور آلمان تبدیل به اسکلتی از ناوگان شده بود و متفقین بر آسمان اروپا حاکم بودند و هر روز هزاران بمب را بر روی آلمان می‌انداختند و هیتلر هم بخش اعظمی از نیروهایش را در شمال برلین برای دفاع از شهر گذاشته بود و همین موضوع باعث شده بود که برای دفاع از درسدن محدودیت بسیاری به وجود بیاید. درست در این زمان درسدن از سمت متفقین به صورت غیرمنتظره‌ای بمباران شد.
در فوریه ۱۹۴۵ ، پناهجویانی که از شرق روسیه گریختند و به درسدن پناه بردند. روس‌ها برای تصرف شهری با این محدودیت دفاعی هیچ مشکلی نداشتند! و همین مسئله باعث شد در شب ۱۳ فوریه ، صدها عدد از بمب‌افکن‌های RAF در دو نوبت به درسدن فرود بیاید. پدافند هوایی این شهر چنان ضعیف بود که فقط شش بمب افکن لنکستر مورد اصابت گلوله قرار گرفت.
تا صبح همان شب، حدود ۸۰۰ بمب افکن بریتانیایی بیش از ۱۴۰۰ تن بمب های انفجاری و بیش از ۱۱۰۰ تن بمب‌های آتش‌زا را در درسدن ریختند و موج بزرگی از آتش را به پا کردند که درصد بالایی از شهر را ویران کرد و باعث کشته شدن غیرنظامیان بسیاری شد. بعداً در همان روز ، هنگامی که بازماندگان خود را از شهر سوخته نجات دادند ، بیش از ۳۰۰ بمب افکن ایالات متحده شروع به بمباران راه آهن، پل و تأسیسات حمل و نقل در درسدن و کشته شدن هزاران نفر دیگر کرد.
در ۱۵ فوریه ، ۲۰۰ بمب افکن ایالات متحده حمله خود را به زیرساخت های این شهر ادامه دادند. گفته شده است، بمب افکن های یگان هشتم نیروی هوایی ایالات متحده بیش از ۹۵۰ تن از قوی‌ترین بمب های انفجاری و بیش از ۲۹۰ تن بمب‌های آتش‌زا را در درسدن ریختند. بعداً ، یگان هشتم نیروی هوایی در سه حمله دیگر قبل از پایان جنگ ، ۲۸۰۰ تن بمب دیگر را در درسدن ریخت.
عواقب جنگ درسدن
متفقین ادعا کردند که با بمباران درسدن، خطوط ارتباطی مهم مختل میگردد. از طرفی، حمله انگلیس در شب ۱۳ فوریه تا ۱۴ فوریه باعث ترساندن مردم آلمان و تسلیم زودهنگام آنها شد. لازم به ذکر است که آلمان برخلاف ژاپن، در آخرین لحظه‌ی ممکن تسلیم نشد و زمانی تسلیم شد که خبر مرگ هیتلر آمده بود و پایتخت هم سقوط کرده بود.
از آنجا که در زمان حمله متفقین تعداد نامعلومی از پناهندگان در درسدن حضور داشتند ، نمی توان به‌طور دقیق فهمید که غیرنظامیان کشته شده چند نفرند! پس از جنگ ، محققان کشورهای مختلف، با انگیزه های سیاسی متفاوت ، تعداد غیرنظامیان کشته شده را بیش از ۲۰۰ هزار نفر محاسبه کردند. اما امروزه تخمین ها بین ۳۵ هزار نفر تا ۱۳۵ هزار نفر متغیر است.
با نگاهی کوچک به عکسهای موجود از درسدن پس از حمله، می‌توان فهمید که غیرممکن است که فقط ۳۵ هزار نفر کشته شده باشند! این شهر میلیون‌ها نفر جمعیت داشت. انبارها و پناهگاه هایی که وجود داشتند در برابر طوفان‌های آتش که هوای سمی را گرم کرده بود محافظت ناچیزی داشتند.
در پایان این حمله‌ی وحشیانه، درسدن آنقدر آسیب دیده بود که تنها زمین های شهر باقی مانده بود. تعدادی از بناهای تاریخی مثل کاخ زوینگر ، کاخ اپرای دولت درسدن و چندین کلیسا مجددا از دل آوار ساخته شدند، اما مابقی شهر با معماری های مدرن بازسازی شد.
بمباران شهر درسدن یک جنایت جنگی بزرگ بود
نویسنده آلمانی (گونتر گراس)، بمباران شهر درسدن را یک جنایت جنگی می‌خواند. جنایتی که هیچ یک از مقامات کشورهای عامل بمباران یعنی بریتانیا و آمریکا را مورد سوال قرار نداد.
قتل عام در حمله به درسدن
دبیرکل سابق سازمان دیده بان نسل کشی (گرگوری استنتون) با انتقاد از عدم مسوولیت پذیری کشورهای عامل این قتل عام، می گوید: «هولوکاست فاجعۀ غیرانسانی و وحشتناکی است و از جنایات جنگی شناخته می شود اما در مورد بمباران درسدن که هزاران نفر غیرنظامی را از بین برد، حرفی زده نمی شود. قتل عام مردم در شهر درسدن هم یکی دیگر از جنایت جنگی است که حیت از هولوکاست هم وحشتناک‌تر است.»
به واقع چرا بمباران درسدن نادیده گرفته می‌شود، اما افسانه هولوکاست نه؟
وکیل و رئیس موسسه جنوساید واچ (Genocide Watch)، دکتر گئورگی استنسون می‌گوید: «چگونه است که هولوکاست جنایت جنگی است و از آن به عنوان یکی از زشت ترین اتفاقات تاریخ یاد می‌شود، اما بمباران درسدن توسط متفقین جنایت جنگی قلمداد نمی‌شود؟»
تاریخ‌نگار و نویسنده انگلیسی (توماس بروکس) با اشاره به تلاش‌های صورت گرفته برای کمتر جلوه دادن تلفات انسانی این حمله هوایی می‌نویسد: «دروغ‌گویان حرفه‌ای که در خدمت منافع صنعت هولوکاست قرار گرفته‌اند و همچنین تاریخ‌نگاران رسمی جمهوری فدرال آلمان با وقاحت هرچه تمام سعی می‌کنند میزان تلفات انسانی هولوکاست درسدن را چند صد هزار نفر کاهش دهند. هیچکس نمی‌تواند منکر شود که ۱۲ هزار خانه در مرکز شهر و در بحبوحه طوفان آتش تبدیل به تلی از خاکستر شدند. در این شهر علاوه بر ۶۰۰ هزار ساکن بومی آن، در حدود ۶۰۰ هزار پناهنده نیز از شهر برسلاو (Breslau) پناه گرفته بودند.
با توجه بدین مسأله می‌توان نتیجه گرفت که هر کدام از این ۱۲۰۰۰ خانه بیش از ۵۰ نفر را در خود جای داده بودند. اما از این تعداد خانه هیچ چیز باقی نماند و انسان‌هایی که در این خانه‌ها پناه گرفته بودند بر اثر دمای بیش از ۲۹۰۰ درجه فارنهایت (۱۶۰۰ درجه سانتی‌گراد) همگی به خاکستر تبدیل شدند.»
