این مقاله آخرین قسمت از مجموع چهار قسمت مقاله از مهم‌ترین نبردهای جنگ جهانی دوم است. چنانچه مقالات قبلی از این سری مقالات درباره نبردهای مهم جنگ جهانی دوم را مطالعه نکرده‌اید به قسمت‌های قبل مراجعه کنید. در این قسمت به نبردهای جنگ جهانی دوم از برلین تا نرماندی می‌پردازیم.
نبرد برلین: آوریل - مه ۱۹۴۵
برای کسانی که در غرب زندگی می‌کنند، خاطره نبرد برلین به عنوان یک نبرد خونین و غیرقابل تصور در اذهانشان حک شده است. در واقع همین هم بود. این نبرد یک اقدام خونین عظیم و شدید بود. چون نه تنها 750 هزار سرباز آلمانی، تحت فرماندهی هیتلر که مردم شهر هم در دفاع نهایی، ناامیدانه در برابر ارتش سرخ جنگیدند.
روس‌ها در تانک‌ها برتری داشتند، اما خودروهای زرهی در برابر پانزرها آسیب‌پذیر بودند. مانند استالینگراد، نبرد برلین یک اقدام پیاده نظام بود که جنگ به محلهها و خیابان‌های شهر کشیده شده بود. توپخانه، نقاط دفاعی را در شهری که قبلا در اثر بمباران شدیدا ویران شده بود، از هم گسیخت. تلفات سنگین بود، از جمله هزاران غیرنظامی. در 30 آوریل، هیتلر به جای تسلیم، خودکشی کرد و به جنگ در اروپا پایان داد.
نبرد دریای فیلیپین: ژوئن ۱۹۴۴
آخرین نبرد بزرگ ناوهای حامل در جنگ جهانی دوم، نبرد دریای فیلیپین بود. این نبرد زمانی رخ داد که نیروهای ایالات متحده در سراسر اقیانوس آرام پیشروی کرده بودند.
ناوگان دریایی ژاپنی شامل پنج ناو بزرگ و چهار ناو سبک، به علاوه تعدادی هواپیما، با هفت ناو هواپیمابر آمریکایی و هشت ناو سبک جنگید. ایالات متحده نه تنها از برتری عددی برخوردار بود، بلکه از هواپیماهای بسیار بهتری نیز برخوردار بود. Grumman F6F Hellcats جدید از Zeroes ژاپنی قدیمی پیشی گرفت و آمریکا را به برتری نظامی رساند.
نبرد کورسک: ژوئیه تا اوت ۱۹۴۳
عملیات سیتادل آخرین حمله آلمان در جبهه شرقی بود و کورسک بزرگترین نبرد تانکهای جنگی محسوب می‌شود. در کورسک، نازی‌ها با محاصره و نابود کردن نیروهای روسی قصد داشتند موفقیت‌های قبلی خود را تکرار کنند.
با این حال، به لطف کدشکن‌های متفقین، روس‌ها هشدار قبلی دریافت کردند و خطوط دفاعی از جمله خندق‌ها و میدان‌های مین را برای جذب حمله آلمان ایجاد کردند. در هوا، استوکاس‌ها با غلاف‌های تفنگ ۳۷ میلی‌متری با استورموویک‌های زرهی روسی روبرو شدند که می‌توانستند ده‌ها بمب ضد تانک پرتاب کنند.
با متوقف شدن حمله آلمان، مارشال ژوکوف ضد حمله خود را آغاز کرد و آلمان‌ها را با تلفات سنگین به عقب راند.
نبرد استالینگراد: اوت ۱۹۴۲ - فوریه ۱۹۴۳
نبرد استالینگراد یک نبرد شهری و بسیار طولانی بود. این جنگ خونین شهری در خیابان به خیابان، خانه به خانه و اتاق به اتاق در جریان بود. ارتش سرخ و مردم روس با تمام وجود در برابر تلاش‌های آلمان برای تصرف شهر مقاومت کردند.
پدافند روسیه در هزاران نقطه استوار بود که هر کدام توسط یک جوخه پیاده نظام در آپارتمانها، ساختمان‌های اداری و کارخانه‌ها اداره می‌شد و همه دستور اکید منع عقب‌نشینی داشتند. توپخانه و نیروی هوایی آلمان عملا شهر را ویران کردند اما نتوانستند مدافعان را از مخفیگاه خود بیرون بکشند. سرانجام نیروهای آلمانی، خوشان محاصره شدند. تعداد کل تلفات تقریبا به دو میلیون نفر از جمله غیرنظامیان رسید.
D-Day: ژوئن ۱۹۴۴
بزرگترین عملیات آبی-خاکی در تاریخ، عملیات نرماندی است.این نبرد با شرکت بیش از ۵۰۰۰ کشتی بود که نیروهای متفقین را در امتداد ۵۰ مایلی خط ساحلی نرماندی پیاده کردند، اتفاق افتاد. این در حالی بود که هزاران سرباز دیگر در عملیات هوابورد در نرماندی فرود آمدند.
یک عملیات فریب بزرگ، آلمانی‌ها را به اشتباه واداشت تا فکر کنند که فرودها یک نمایش ظاهری است و مقاومت در چهار نقطه از پنج محل فرود بسیار سبک برگزار شد. در پنجمین نقطه، ساحل اوماها، نیروهای ایالات متحده زیر آتش شدید قرار گرفتند و ۲۰۰۰ نفر برای گرفتن کنترل این نقطه از ساحل جان باختند. آلمانی‌ها نتوانستند به سرعت برای مقابله با تهدید در این نقطه، نیروهای خود را سازماندهی کنند. در عرض یک هفته متفقین بیش از ۳۰۰۰۰۰ سرباز را در نرماندی پیاده کردند. این عملیات منجر به آزادسازی فرانسه اشغالی از نیروهای آلمان‌های نازی شد.
